derde chemodag

De laatste nacht is min of meer hetzelfde verlopen, met veel piepjes en andere onderbrekingen. De derde chemodag was een lange dag. Jenne voelde zich nog redelijk. Enkel bij het nemen van de pilletjes moest hij braken. Blijkbaar was het idee alleen al genoeg. Ook de geur van eten is een 'trigger'. Zo lang we die triggers weten te ontwijken valt het nog mee deze keer.

Maandag, bij de start waren de bloedwaarden al op het nippertje. Er werd daarom gisteren nog een bloedname gedaan om te kijken hoe erg de waarden gezakt waren. Jenne had nog geen zakje bloed nodig maar we moeten wel maandag naar de dagzaal gaan voor een nieuwe bloedname.
Jenne had zijn speelgoedfoldertjes natuurlijk meegenomen naar het ziekenhuis en bleef ook daar op elk vrij moment dromen van al dat leuke speelgoed.

De oogjes blijven prikken en tranen, ondanks het zalfje dat we kregen. Er groeien zelfs al nieuwe wimpertjes maar misschien zijn de korte wimpertjes nog niet lang genoeg om zijn oogjes te beschermen tegen allerlei stofjes.

We kwamen weer lang na bedtijd thuis. De pannenkoekentraditie werd dus verschoven naar vanavond.