vrijdag 6 september 2013

Dagzaalavonturen

Bij het aanprikken merkten we dat Jenne temperatuursverhoging had. Hij mocht gelukkig nog wel naar de ziekenhuisschool gaan. Teruggekomen van het klasje bleek hij toch koorts te hebben. Koorts heeft tegenwoordig voor ons zo veel betekenissen dat we al bang waren voor wat ging volgen. We moesten meteen naar een apart kamertje want dinsdag had Jenne nog 0 witte bloedcellen, geen risico's dus. De isolatie is voor Jenne zelf maar ook voor de andere kinderen. De koorts kan betekenen dat hij een infectie of virus heeft en daar willen ze andere kinderen natuurlijk niet mee opzadelen. Hij kreeg ook meteen een koortsremmer. Nadien was het de bloedresultaten afwachten en hopen dat de dokter ons liet gaan. Na het zakken van de koorts en het doktersbezoek werd er besloten dat we wel naar huis mochten. Op voorwaarde dat we bij een tweede koortspiek wel meteen binnenkomen voor opname. De CRP waarden waren verhoogd dus de kans is groot dat die tweede piek er ook komt. Maar voorlopig mochten we naar huis.
Wat voelt het heerlijk om na een hele dag een opname gevreesd te hebben en oplossingen bedacht te hebben voor praktische dingetjes, te horen dat we naar huis mogen. Zelfs al is het misschien maar voor even. Nu kunnen we zelf Mona afhalen, kan ik zelf mijn koffer maken, en heel misschien zelfs zelf in mijn eigen bed slapen!

Als de koorts uitblijft, moeten we toch dinsdag nog eens langskomen voor een bloedname. Uit de bloedresultaten bleek dat de witte bloedcellen lichtjes gestegen waren. Ondanks het zakje bloed dinsdag stond het hemoglobinegehalte toch nog heel laag en ook de bloedplaatjes waren serieus gezakt. De kans is dus groot dat Jenne nog bloedplaatjes zal moeten bijkrijgen. Voor zover die dingen te voorspellen vallen natuurlijk.

1 opmerking: