zaterdag 10 augustus 2013

vandaag

Vandaag was de eerste ochtend zonder overgeven. We dachten dat het nu dan wel zonder pilletje kon. Helaas. Toen Jenne deze middag aan zijn dutje begon, moest hij toch weer overgeven. Nu lijkt het wel wat beter te gaan. De perioden zonder overgeven worden langer.

Vanavond viert een goede vriendin haar verjaardag. We hebben er op voorhand een punt van gemaakt om er bij te zijn. We hadden ons voorgenomen om sowieso te gaan, ook als Jenne niet zo goed was. Kwestie van onze goede voornemens meteen waar te maken.
Iemand zei ons onlangs dat we niet alles kunnen stop zetten tot Jenne weer beter is, maar dat we nu ook nog moeten leven (hij zelf ook). Ik denk dat het een combinatie wordt van de twee. Door de situatie kan je vaak niet anders dan alles stil te zetten en in een eigen soort van realiteit te leven. Maar deze keer proberen we daarbuiten ook nog af en toe "normale dingen" te doen. Dan bedoel ik niet met het gezin (dat zijn we steeds blijven doen), maar ook gewoon eens alleen weggaan, sporten,...

Hoe gaat het nu met Jenne? Hij is heel misselijk geweest de laatste dagen met regelmatig overgeven. Hij heeft ook een (droog) hoestje. Dit zou kunnen komen doordat één van de metastasen dicht bij het longvlies ligt. Voorlopig is het nog niet zo storend voor hem, maar het herinnert ons wel telkens aan wat er aan de hand is. Ik vraag me dan ook soms af of de metastasen groter worden of dat er al meer zijn. Hij hoest nu meer dan een tijdje geleden.
De laatste maanden van het schooljaar begon Jenne weer wat los te komen van ons en merkten we dat hij zich echt op school richtte en op de andere kindjes. Hij kwam veel meer vertellen over "zijn leven op school". Nu merken we weer de omgekeerde beweging. Hij komt heel vaak wat tegen ons hangen of knuffelen. Als hij kon, zou hij terug in mijn buik kruipen. Hij zegt ook heel de dag door dat hij verdrietig is.

De nachten blijven moeilijk voor ons. Ofwel liggen we uren wakker voor we in slaap vallen ofwel worden we tijdens de nacht verschillende keren wakker (ook al zijn we doodmoe) en raken we niet meer terug in slaap. De derde reden is natuurlijk Jenne die overgeeft of in bed plast. Vannacht heb ik eens wat beter geslapen. Wel veel wakker geworden maar geen uren wakker gelegen. Na zo'n betere nacht merk ik een groot verschil. Opeens kan je veel meer aan, heb je meer geduld. Was het maar weer alle dagen en nachten zo.

2 opmerkingen:

  1. Hopelijk is Jenne wat beter en kan hij dan ook wat genieten van onze alweer meer belgische zomer.
    Ik wens jullie meer slaapvolle nachten zodat de dagen ook iets leefbaarder worden voor de ganse strijdeenheid.
    Wij houden ons paraat voor om het even welke hulp of aflossing van wachtshiften. Mona opvangen of ergens naar toe brengen of om een hiaat tussen 2 shiften op te vangen. Zonder verplichting maar weet wel dat je beroep kan doen op een achterban hé :). Wij doen dan wel de nodige aanpassingen hoor.
    Als jullie zelf wat meer rust krijgen zal de strijd soms misschien iets minder zwaar vallen.
    Voor nu dikke knuffels voor het ganse A-team

    tte mj

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eva en Anton,

    Neem al de hulp aan die je krijgt, hoe moeilijk soms ook. Jullie kindjes steunen op jullie en dus moeten jullie echt voor jezelf zorgen! dan kan je echt veel meer aan! Ook wij willen natuurlijk iets voor jullie doen!

    dikke knuffel,

    Nadia

    BeantwoordenVerwijderen