zaterdag 17 augustus 2013

Spookstad

Het is zaterdag en we zitten in het ziekenhuis, in isolatie. Dat wil zeggen: verveling.
Toen Mona en ik vanmorgen aankamen, lag het ziekenhuis er maar verlaten bij. Niemand te zien op de parking, in de lange gang, in de inkomhal,... Zelfs de gang van de afdeling was bijna onbewoond. De vorige keer waren er kamers te kort en moesten we aan de andere kant van de gang liggen. Nu zijn we hier bijna alleen.

Vannacht is de koorts bij Jenne gezakt, weer even gestegen en vanmorgen weer gezakt. Vreemd. We moesten even afwachten. Bleef de koorts uit, dan mochten we naar huis. Als de koorts terug kwam, moesten we blijven. Deze middag had hij plots hoge koorts. Dan toch maar antibiotica en 72u hier blijven. Het was even spannend, maar helaas.
We proberen ons bezig te houden maar zijn allemaal moe en hebben niet veel mogelijkheden. We zitten in isolatie en mogen de kamer dus niet uit (Jenne toch niet). De dokters en verplegers komen met mondmaskers binnen, Jenne hangt weer vast aan "het stuur" want hij krijgt bloedplaatjes bij. De speelzaal en andere afleidingen zijn er niet in het weekend. Mona wou graag meekomen, dus het was druk in het kamertje.
Jenne heeft op dit moment 0 neutrofielen. Nul vechtertjes in zijn bloed tegen allerlei ziektes of indringers. We leren hier veel bij over het menselijk lichaam. Best wel interessant. Alleen jammer dat het onder deze omstandigheden is.
Het was een zware dag voor Jenne. Hij was heel moe, had hoofdpijn, nekpijn en voelde zich gewoon heel slecht. Vanavond kwam ook de koorts weer opzetten.

Vreemd toch hoe alles zo snel kan omslaan. We waren wat optimistischer de laatste dagen. We waren het thuis zitten wel wat beu maar waren blij dat de betere dagen eraan gingen komen. Jenne was wat zwakjes maar had toch leuk gespeeld in een badje in de tuin. Plots moet je dan je boeltje bij mekaar rapen en praktisch alles regelen voor een ziekenhuisverblijf van weet-ik-veel-hoeveel dagen.
A en ik zitten de laatste tijd vaak met een liedje in ons hoofd: "Keep your head up, keep your hart strong..." Dat is wat we dan maar proberen te doen.

5 opmerkingen:

  1. Lieve Eva en Anton,

    Een dikke knuffel voor jullie allemaal!!!
    xxx
    Elisabet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Onvoorstelbaar hoe snel het inderdaad kan keren. Donderdag was hij nog zo mooi aan het spelen. We zijn net terug van de zee en konden onze ogen niet geloven toen we zagen dat jullie weer in het ziekenhuis zitten.
    Nu maar hopen dat de dip niet te lang duurt en dat jullie binnenkort weer wat kunnen genieten van een paar goeie dagen.
    Dikke knuffels van ons allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weer moeilijke dagen in 't verschiet waarvan je de geur, kleur, licht of donker amper ervaart. We leven echt mee met onze held en hopen dat hij zich vlug wat beter voelt en jullie toch een beetje van de komende zomerdagen kunnen genieten.
    Veel moed en sterkte gewenst en nogmaals indien we iets kunnen doen "beam us up". Knuffels aan onze 4 helden!

    tte mj

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Eva en Anton ,

    Wat een tegenslag ...
    Hopelijk voelt Jenne zich snel terug beter en kunnen jullie zo vlug mogelijk terug naar huis ...
    We sturen allemaal goede vibes zodat Jenne snel in superheld - vorm komt ! Veel moed en dikke knuffel aan allemaal !
    Johan en Annemie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hopelijk is de koortse nu (zondag) weg!! We hebben enkele draakjes in de lucht laten vliegen die gek zijn op koorts en die komen de koorts snel weghalen bij Jenne ;-). We zijn wel benieuwd naar zijn wens. Hopelijk komt die snel uit !!

    BeantwoordenVerwijderen