vrijdag 23 augustus 2013

Geuren

Het begon eigenlijk vorig jaar al, tijdens de vorige behandeling. Ook deze keer heeft Jenne er last van: geuren.
Door de chemo ruikt hij bepaalde geuren nu veel feller of zijn er geuren waar hij niet zo goed tegen kan: ontsmettingsalcohol waarmee de buisjes en spuitjes van de port-a-cath ontsmet worden, ontsmettingsgel voor de handen, straffe parfums, bepaalde etensgeuren,...

Nog enkele anekdotes:
- A en Jenne zijn met de auto op weg naar huis na de ongeplande ziekenhuisopname. Ze horen de sirene van een ziekenwagen.
Jenne: Waar gaat die naartoe papa?
papa: Waarschijnlijk gaat die naar het ziekenhuis.
Jenne: En waarom niet naar huis?
papa: De ziekenwagen brengt de zieke of gewonde mensen naar het ziekenhuis. Als je genezen bent, ga je zelf met de auto naar huis.
Jenne: Ah nee, papa. Wij gaan nu toch ook met de auto naar huis en ik ben toch niet genezen.

- Omi vindt een paar plukken haar in het bed van Jenne, na zijn dutje.
omi: Deze zal ik bewaren.
Jenne: Ja, voor als ik dood ben.

Regelmatig zijn er zo'n kleine gebeurtenissen of uitspraken waar we toch even van schrikken. Dingen die wij zielig vinden of waar we verdrietig van worden maar die voor Jenne de normaalste zaak van de wereld zijn. Soms bedoelt hij er niets speciaals mee, maar zo'n uitspraken vallen nu natuurlijk wel op en doen je steeds opnieuw beseffen dat het niet eerlijk is voor Jenne. Hij is te jong om in deze situatie te zitten en na te denken over deze dingen. Hij moet vakantie hebben en ravotten en kleine-jongetjes-dingen doen.

Zo kwam het dat we even meegingen in zijn afkeer tegen geuren. Tijdens een lange wandeling begon Jenne weer eens over de stank waar hij niet tegen kon (deze keer van de uitlaat van een tractor). Hij zocht zelf naar oplossingen. Een wasknijper zou een goed idee zijn zei hij, maar hij voegde er meteen aan toe dat dat wel pijn doet. We fantaseerden mee en kwamen op het idee dat zo'n neusknijpertje, zoals de zwemmers hebben, wel handig zou zijn. Dan kan je dat rond je nek hangen en als er iets stinkt, kan je het knijpertje opzetten. Eigenlijk was het gewoon als grapje bedoeld maar Jenne bleef er maar op terug komen, zelfs lang na dit gesprek.
Waarom hem niet tegemoet komen met een klein dingetje in een voor hem groot ongemak?
Toen we dus onlangs in een grote sportwinkel moesten zijn, brachten we maar zo'n neusknijpertje mee. Hij is er dolgelukkig mee en draagt het overal bij zich (voorlopig zit er nog geen touwtje om). Als je binnenkort Jenne ziet lopen met een knijpertje op zijn neus, weet je dus waarom en hoef je je geen zorgen te maken dat het aan jou ligt.

1 opmerking:

  1. Was maar voor alles zo een makkelijke oplossing voorhanden...
    Maar het is wel origineel!

    En wat zijn uitspraken betreft, raar hoe kinderen soms nadenken. En hun eigen manier hebben om alles toch een plaatsje te geven...

    Hopelijk hebben jullie snel een paar goeie dagen, zodat jullie weer wat kunnen genieten van de eenvoudige dingen des leven...

    Lieve groetjes,
    Annemie

    BeantwoordenVerwijderen