vrijdag 24 augustus 2012

Bijna niets te melden...

Overdag is Jenne redelijk goed geweest. Wel nog pijn in handen en voeten, maar de massages van mama en papa neemt hij er graag bij. Wij waren er wel gerust in. We dachten dat zijn lichaam aan de chemo begon te wennen en er nu beter mee om kon.

Er kwam vandaag een kaartje met een foto van ridder Jenne en jonkvrouw Mona. Jenne zag meteen dat die foto in Frankrijk genomen was. Gelukkig heeft hij wel nog goede herinneringen aan de vakantie en ziet hij het los van zijn ziek zijn. Jenne kreeg ook een brief met prentjes (van zijn lieve juf), die Jenne zelf kon lezen en herlezen en herlezen en herlezen en ...

Net voor het avondeten voelde hij toch weer warm aan, dus even snel koorts genomen. Damn, 39.2°. Wat nu? Bellen of niet? Doen we alsof er niets aan de hand is (zodat we het risico vermijden dat we weer naar het ziekenhuis moeten)? Waarschijnlijk is dit gewoon weer een reactie op de chemo. De ongerustheid slaat meteen weer toe. Ook ben ik boos op mezelf omdat ik me weer heb laten meeslepen in hoe goed hij vandaag was en nu dus weer het deksel op de neus zal krijgen. Mmmm, misschien toch maar bellen voor de zekerheid en onszelf niet voor de gek houden.
De oncoloog laat ons weten dat we Jenne goed in de gaten moeten houden. Als hij pijn krijgt, zwakker of bleker wordt, moeten we vannacht of morgen binnen komen. Dan checken ze zijn bloed morgen in plaats van maandag en krijgt hij indien nodig een bloedtransfusie. We moeten dus niet meteen komen. Even afwachten nu en hopen op een rustige nacht.
BIJNA niets te melden dus...

1 opmerking:

  1. Hopelijk is de koorts gezakt en is het w-e redelijk rustig verlopen. Hou de moed erin.
    Knuffels.
    Tania & co

    BeantwoordenVerwijderen